Wiedza

Jest ustalana w drodze negocjacji między rolnikiem a zakładem ubezpieczeń odrębnie dla każdej uprawy i każdego zwierzęcia. Sumy te nie mogą przekroczyć maksymalnych sum ubezpieczenia określonych co roku w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie wysokości dopłat do składek z tytułu ubezpieczenia upraw rolnych i zwierząt gospodarskich.

Za plon główny (w rozumieniu ustawy) uznaje się w przypadku:

Umowa ubezpieczenia może obejmować wszystkie lub wybrane przez producenta rolnego rodzaje ryzyka, przy czym należy pamiętać, że w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego należy mieć ubezpieczone co najmniej 50% powierzchni upraw w okresie w okresie 12 miesięcy (liczonym od 1 lipca następującego po roku, za który rolnik uzyskał płatności bezpośrednie) w zakresie co najmniej jednego z ryzyk: powodzi, suszy, gradu, ujemnych skutków przezimowania lub przymrozków wiosennych.

Ustawa z dnia 7 lipca 2005 r. o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich określa dwa rodzaje umów ubezpieczenia, na które przysługuje wsparcie z budżetu państwa poprzez dofinansowanie składki oraz dotacje dla zakładów ubezpieczeń.

W razie zawarcia umowy ubezpieczenia obejmującej wyłącznie nieruchomość wspólną lub też na cudzy rachunek, wspólnota będzie dłużnikiem ubezpieczyciela z tytułu składki.

Zarząd wspólnoty działając na podstawie zgody udzielonej przez właścicieli lokali, może negocjować warunki ubezpieczenia poszczególnych lokali, a tym samym otrzymać wymierny rabat w wysokości składki ubezpieczeniowej.