Schorzenie, powstałe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, które powoduje zaburzenia w funkcjonowaniu narządów ciała Ubezpieczonego, niezależnie od niczyjej woli, powstałe w wyniku patologii, co do której lekarz może postawić diagnozę. Za nagłe zachorowanie nie uważa się zaostrzenia choroby przewlekłej, która występowała przed objęciem ochroną ubezpieczeniową (choroba uprzednio występująca), z powodu której Ubezpieczony był leczony, diagnozowany lub stosował środki medyczne lub paramedyczne.

Potoczna nazwa dla instytucji zajmującej się nadzorem rynku ubezpieczeniowego (zakładów ubezpieczeń i reasekuracji oraz pośredników ubezpieczeniowych). Chroni interesy osób ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych oraz uprawnionych z umów ubezpieczenia. W Polsce funkcję nadzoru ubezpieczeniowego pełni Komisja Nadzoru Finansowego.

Sytuacja, w której suma ubezpieczenia przewyższa faktyczną wartość ubezpieczonego mienia. Zawyżona suma ubezpieczenia nie przekłada się na wysokość ewentualnego odszkodowania. W przypadku powstania szkody ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w wysokości odpowiadającej autentycznej wartości mienia.

Ubezpieczenie należące do grupy ubezpieczeń finansowych: ubezpieczenie utraty zysku w wyniku uszkodzenia i zniszczenia maszyn.

Termin pozwalający ustalić moment rozpoczęcia ubezpieczenia, a tym samym czasu odpowiedzialności towarzystwa ubezpieczeniowego. Od wskazanego w umowie okresu zaczyna się pierwszy miesiąc polisowy, a kolejne z nich rozpoczynają się w takiej samej dacie każdego następnego miesiąca kalendarzowego.

Sposób rozliczenia szkody polegający na naprawie auta na koszt ubezpieczyciela. Poszkodowany wstawia auto do warsztatu (najczęściej należącego do autoryzowanej sieci towarzystwa) i odbiera samochód po naprawie. Rozliczenie następuje pomiędzy warsztatema ubezpieczycielem.