Ryzyko straty wynikające z nieodpowiednich lub zawodnych procedur wewnętrznych, błędów ludzi i systemów lub ze zdarzeń zewnętrznych, obejmujące także ryzyko prawne.

To możliwość wystąpienia nieoczekiwanych zdarzeń wywołanych działaniem naturalnych sił przyrody np. trzęsienia ziemi, wybuch wulkanu, cyklon, tajfun, powódź, gwałtowny przypływ morski, pożar o rozmiarach katastrofalnych, huragan, awaria nuklearna i jej skutki itp. Ryzyko katastroficznie charakteryzuje się m.in. następującymi cechami: jego następstwem może być wiele indywidualnych szkód, szkody te dotykają jednocześnie wiele jednostek, katastrofy wywołują straty w ubezpieczonym majątku na znaczne wartości.

Obejmuje ryzyko polityczne, ryzyko katastroficzne oraz ryzyko przewlekłej zwłoki w wypełnianiu zobowiązań płatniczych przez państwo lub dłużnika publicznego lub innego dłużnika, za którego poręczyło państwo lub dłużnik publiczny. Ryzyka niehandlowe to najprościej mówiąc ryzyka, które nie mają swojego źródła w procesach i siłach rynkowych.

Pojęcie związane z ubezpieczeniem należności kontraktowych, kredytu kupieckiego. Do ryzyka handlowego zalicza się m.in. prawnie stwierdzoną niewypłacalność dłużnika, zwłokę w wypełnianiu przez niego zobowiązań płatniczych bądź też jednostronne zerwanie przez dłużnika kontraktu objętego ubezpieczeniem lub odmowę przyjęcia towarów lub usług bez żadnego do tego tytułu.

To możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany wartości zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia (gwarancji ubezpieczenia) w związku z niewłaściwymi założeniami dotyczącymi wyceny składek i tworzenia rezerw techniczno- ubezpieczeniowych.

Pojęciem ruchomości domowych są określane m.in.: sprzęt RTV i AGD, meble, odzież, sprzęt komputerowy i fotograficzny, sprzęt sportowy, gotówka, anteny satelitarne.

Pełni rolę pośrednika pomiędzy poszkodowanym, a zagranicznym zakładem ubezpieczeń. Polskie towarzystwa ubezpieczeniowe zostały zobligowane do ustanowienia tzw. reprezentanta ds. roszczeń w każdym państwie członkowskim w Unii Europejskiej.

Świadczenie przysługujące ubezpieczonemu w ramach umowy zawartej z zakładem ubezpieczeń. Towarzystwo zobowiązuje się do wypłaty określonej kwoty w stałych odstępach czasu (np. co miesiąc) przez ustanowiony z góry okres lub dożywotnio na rzecz ubezpieczonego.

Roszczenie zwrotne towarzystwa ubezpieczeniowego. Uprawnienie zakładu ubezpieczeń do żądania od sprawcy szkody zwrotu całości lub części kosztów wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania. Wyróżniamy dwa rodzaju regresu ubezpieczeniowego: typowy (właściwy) – sprawca szkody to osoba trzecia lub nietypowy (niewłaściwy) – sprawca szkody to sam ubezpieczający.

To umowa, w której cesjonariusz (reasekurator lub ubezpieczyciel występujący w roli reasekuratora) zobowiązuje się do pokrycia określonej w umowie części odszkodowań i świadczeń wypłaconych z umów ubezpieczenia zawartych przez cedenta (ubezpieczyciela, który zawarł umowy ubezpieczenia), za co cedent zobowiązuje się zapłacić określoną w umowie składkę reasekuracyjną.