Ubezpieczyciel odpowiada za szkody rzeczowe w ubezpieczonym mieniu spowodowane zalaniem terenów w następstwie podniesienia się stanu wody w korytach lub wód przybrzeżnych.

Ubezpieczyciel odpowiada za celowe uszkodzenia lub zniszczenia ubezpieczonego mienia przez osoby trzecie. Zaliczamy do nich między innymi elewacje zewnętrzne budynków, drzwi wejściowe, instalacje i kasety przywoławcze wind i domofonów, dźwigi osobowe, instalacje i urządzenia monitorujące.

Zbiór ubezpieczeń należących najczęściej do różnych ubezpieczających, które w pewnych przypadkach mogą tworzyć jedno wspólne ryzyko ubezpieczeniowe np. w transporcie morskim towarów.

Ubezpieczenie jednego ryzyka w kilku zakładach ubezpieczeń.

Przyjęty w polskiej praktyce ubezpieczeniowej termin oznaczający podstawowy zakres ubezpieczenia mienia. Powstał w wyniku połączenia pierwszych liter angielskich nazw ryzyk podstawowych obejmujących: ogień (Fire), uderzenie pioruna (Lightning), wybuch (Explosion), upadek statku powietrznego (Aircraft crash landing).

Termin używany w ubezpieczeniach mienia od ognia i innych zdarzeń losowych wskazujący rozszerzony zakres pokrycia ryzyk ubezpieczeniowych. Osoba fizyczna, która deklaruje regularne opłacanie składek na rzecz uposażonego przez cały okres obowiązywania umowy ubezpieczenia. Postać fundatora występuje w polisie posagowej, która jest przykładem polisy ochronno-oszczędnościowej (mieszanej).